|
|
|
|
| Looking at Grzegorz Rogala’s (Poland, 1956) photographs, we are absorbed by their pervasive anxiety that is not visible at first glance. So, what hidden anxiety resides in his pictures, reminding us of distant-past frescos on crumbling walls, photographs faded in the sun or pictures from an old family album? When we take a closer look, we notice that these are not simply recreations of old photographs, but that Rogala’s use of previously existing photographs creates new images with new meanings and metaphors. The images have something of a movie, watched not frame by frame, scene by scene, but in a point-wise, rather than linear, manner. All the scenes overlap and are presented at the same time; the distinction between what was before and after becomes pointless. The anxiety becomes manifest with the effect of applied artistic method, resulting in suspension of the clock-time logic we are used to and that lays claim to absoluteness. Movement from one image to another is restoration of the linear experiencing of time; normality. However, stopping at an image and entering it removes this “normality", replacing it with the unsettling experience of point-wise time logic. The attempt to invoke another time experience for the voyeur is not only an artistic measure subject to the need of formal innovation, but the translation of the inner time experience into the means of the visual language. It becomes credible when the voyeur not only gazes at and surrenders to the visualised experience of duration, timelessness and time condensation, but begins to remember his own experiences of being “out of time.” |
|
 |
|
Kijkend naar de foto’s van Grzegorz Rogala (Polen, 1956), bekruipt ons een, in eerste instantie onpeilbaar, angstgevoel. Wat voor verborgen ongerustheid schuilt er dan in zijn foto’s die ons doen denken aan oude fresco’s op afbrokkelende muren, foto’s vervaagd door de zon of uit een oude familie album? Als we nader kijken, zijn het niet slecht recreaties van oude foto’s; Rogala’s gebruik van bestaande foto’s creëert nieuwe beelden met nieuwe betekenissen en metaforen. De beelden hebben iets van een film, niet zozeer frame per frame, scène per scène, eerder op een puntsgewijze, in plaats van een lineaire manier. Alle scènes overlappen en worden tegelijkertijd gepresenteerd; de distinctie tussen wat er was en wat er komt wordt onbelangrijk. Die ongerustheid wordt zichtbaar door middel van het effect van de toegepaste artistieke methode, resulterend in het opheffen van de “klok-tijd logica” waar we aan gewend zijn geraakt en die aanspraak maakt op de absoluutheid van tijd. Gaan we van één beeld naar een andere, dan herstellen we de lineaire ervaring van tijd; normaliteit. Stoppen we bij een beeld en treden we binnen echter, dan wordt deze “normaliteit” vervangen door de onrustige ervaring van “puntsgewijs-tijd logica”. De poging om een andere tijdservaring voor de kijker op te roepen is niet alleen een artistieke drang naar formele innovatie, maar de vertaling van innerlijke tijdservaring door middel van visuele taal. Het wordt aannemelijk wanneer de recipiënt niet slechts kijkt naar, en zich onderwerpt aan, de gevisualiseerde ervaringen van tijdsloosheid, duur en tijdscondensatie, maar wanneer hij zich zijn eigen ervaringen van “uit de tijd stappen” begint te herinneren... |
|
|
|
Grzegorz Rogala - CV Filmography: Exhibitions: |
|
Gallery WM, Elandsgracht 35, 1016 TN Amsterdam |