Frederieke Jochems “Family Tale” 31.10 – 23.11.2002
October 31, 2002 9:40 pm  Frederieke Jochems’s photo and video work was exposed in Ostadetheater, Cafe De Balie, A.C.F., Filmmuseum, Museum Fodor, Vredeskerk te Amsterdam, Friezenkerk Rome,etc. Films were shown in New York, Sydney, Oberhausen, Hamburg, London, Stedelijk Museum A’dam, M.I.T. Boston, IDFA A’dam, Filmfestival Rotterdam, etc. |
The exhibition “Family Tale” presents a collection of works inspired by Frederieke Jochems’s living environment and her fascination for her own family photos. The combination of snapshots and ” staged” photos have a transcending effect leading to new perspectives. The intimacy of the family album and it’s private context are commented on in an ironical manner. The essence of photography, in which a lovely democratic role is attributed to amateur photography, is so being explored. With an eye for detail, time and its passing become apparent in the various series, the private takes on an universal dimension. |
||
Frederieke Jochems “Magnolia
|
| Eerdere persreacties op het werk van Frederieke Jochems ‘…Nee, dan de familie van Frederieke Jochems. Drie zussen heeft zij, en dat je met ze kan lachen is zeker. Jochems heeft van elk twee kinderfoto’s opgezocht, en daar twee foto’s van de zusjes nu naast gezet – in precies dezelfde pose als op de kinderfoto. Dat levert soms hilarische beelden op. Het knappe is dat de nieuwe foto’s, hoe bedacht en professioneel ook, net zo spontaan overkomen als de jeugdkiekjes. Bovendien heeft Jochems humor. Het boze kind op de rieten stoel heeft als volwassene (met dezelfde kwade blik) twee sigaretten gekregen – een in haar mond en een in haar oor…’
Judith Koelemeyer bij ‘De zusjes’ in het A.C.F., ‘… Lekker verwarrend is ook wat Frederieke Jochems ervan gebakken heeft. In een afgesloten ruimte, waar je alleen door het raampje van de deur naar binnen kunt loeren, zijn allemaal afbeeldingen op de oude muurtegels geplakt, terwijl in het midden een videofilm staat te ronken. De kijker zit in een auto die over een eindeloze weg rijdt, op weg naar een piramide die maar niet dichterbij wil komen….De film is opgenomen in een auto die over de Rijksweg door de Selfkant tussen Koningsbosch en Brunssum rijdt. De erin geprojecteerde duisternis en de regen maken de weg nog naargeestiger dan hij al is ….’ Wim Doesborgh over ‘Good Mourning IV’ in Missiemuseum Steyl, |