Sven Woodside “Sely Friday’s The Odd One Out: Texture, Patterns & Residue” 21.08-18.09.2010
August 21, 2010 11:50 pm |
||
 |
||
|
From August 21st through September 18th 2010, Blaton & Rypson, “Sely Friday’s The Odd One Out: textures, patterns and residue…”
|
| Humanity’s modern landscape is fraught with concrete, steel, asphalt and glass; pavements, curbs, sidewalks, manholes, road signs, lines, windows, cracks… You see them every day. But have you ever stopped, looked, and actually seen them?
Sely Friday provokes us to do just that; stop and see. In his photography he turns our attention to the building blocks of modernity’s backdrop, and shows us that poetry is to be found everywhere, even in those places and spaces we deem unremarkable, messy or even ugly. He looks for flaws and cracks in the functional and the symmetrical. It is precisely in asymmetry where he finds melody. Where the materials of human construction have deteriorated and have been left to their own devices, he finds rhythm. It takes a certain kind of eye to compose music from the imperfections of our daily surroundings. It takes a certain type of stillness to see the details of humanity’s fractured residue. It takes ‘one of a kind’ to wax poetic about the ordinary and the repetitive. Perhaps, Sely Friday is the odd one out. |
 Sely Friday |
| “Sely Friday’s The Odd One Out: textures, patterns and residue…” Het moderne landschap is vergeven van beton, staal, asfalt en glas; het is bezaaid met trottoirs, stoepranden, stoeptegels, riooldeksels, verkeersborden, verkeerslijnen, ramen, barsten, scheuren … je ziet deze exponenten van de moderniteit elke dag. Maar heb je ooit stilgestaan en die omgeving ook echt bekeken?Sely Friday laat ons precies dat doen; stoppen, kijken en zien. In zijn fotografie wendt hij onze aandacht op de bouwstenen, het decor, van de moderniteit, en toont ons dat poëzie overal te vinden is, zelfs op die plekken en ruimten die wij nietszeggend, slordig, of zelfs lelijk achten. Sely Friday zoekt juist de defecten, tekortkomingen en scheuren op in het functionele en het symmetrische. Want het is nou juist in asymmetrie waar hij melodie vindt. Waar de materialen van bouw en constructie zijn vervallen, geërodeerd en door de tand des tijds zijn overgelaten aan hun eigen lot, vindt hij ritme.In zijn fotografie richt Sely Friday zijn blik op deze onvolkomenheden van onze dagelijkse omgeving. |
 Sely Friday |
 |
|
|